Quantcast
Channel: Koueen
Viewing all 69 articles
Browse latest View live

Κυριακή κοντή γιορτή

$
0
0
Γενικώς αποφεύγω να μιλάω για τα της καθημερινότητας και συνειδητά κάνω αναρτήσεις τύπου άρτζι μπούρτζι και λουλάς, αλλά με αφορμή αυτό το video, θέλω κι εγώ να πω το κοντό μου (το μακρύ το αφήνω για άλλους που το υποστηρίζουν κιόλας).

Εδώ και αρκετά χρόνια η αντίληψη, αλλά και η πραγματικότητα είναι ότι ο βορράς παράγει και ο νότος καταναλώνει. Τώρα που ο νότος παύει να καταναλώνει (με εξαίρεση τα aifones* που πολλοί ακόμα δεν έχουν βάλει μυαλό και αγοράζουν με λεφτά που δεν έχουν και φυσικά μετά κλαίγονται γιατί χρωστάνε πιστωτικές και τους ενοχλούν οι εισπρακτικές) τι στο καλό θα κάνει ο βορράς;

Εδώ θα είμαστε να δούμε τα αποτελέσματα. Η οικονομία δεν είναι μονόπαντη.

Μόλις διάβασες μια Κυριακάτικη ανάλαφρη ανάρτηση.

*αν είσαι δημιουργικός, υπάρχουν και πιο φτηνές λύσεις για να είσαι πάντα στη μόδα:

via


Μήνυμα προσωπικό

$
0
0
Γιαγιά μου, γιαγιά μου, που δεν είσαι γιαγιά, αλλά είσαι η γιαγιά που θα ήθελα πάντα να έχω. Η γιαγιά που φοράει τα γυαλιά της χαμηλά στη μύτη και κάθεται στην καρεκλίτσα με όλα τα σκασμένα γύρω της και τους λέει παραμύθια. Και είναι αυτές οι μοναδικές φορές που κάθονται όλα τα διαόλια ήσυχα και κρέμονται από τις λέξεις σου.

Τις λέξεις που τρέχουν σα νερό στις λευκές σελίδες του λευκού βιβλίου με την ξύλινη προβλήτα και την καφέ βαλίτσα. Τις λέξεις για το νησί και το καλοκαίρι. Για τους Αυγούστους.

Ήμουν τελευταία - επίτηδες - στην ουρά που ποτέ δεν τέλειωνε. Σε πλησίασα, σου είπα "Γιαγιά μου, σ' αγαπώ" και σ' αγκάλιασα κι εσύ έμεινες να με κοιτάς με ένα ερωτηματικό στο βλέμμα και μετά σου είπα ποια είμαι. Και η φάτσα ξαφνικά άλλαξε και μου χάρισες το πιο λαμπερό σου χαμόγελο και την πιο μεγάλη αγκαλιά. Και αυτή τη φάτσα δεν θα την ξεχάσω ποτέ.

Κάτι μου έγραψες στην πρώτη σελίδα, το διάβασα μετά στο μετρό και έμεινα άφωνη. Κάτι που θα το κρατήσω για μένα. Σ' ευχαριστώ.

Πλησιάζει

$
0
0
Επειδή βλέπω ότι το έχεις πάρει αψήφιστα το θέμα, κάπου εδώ θα ήθελα να σου υπενθυμίσω ότι σε 20 μέρες τέρμα. Πάπαλα. Τέλος. Καπούτ.

via

Ναι, ναι. Μη με κοιτάς καθόλου έτσι. Γι' αυτό θα σου πρότεινα, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, να προετοιμάζεσαι.

Φάε. 
Πιες.
Αγάπα.
Γέλα.
Κάνε σεξ.
Και κάνε και ό,τι άλλο θες σαν να μην υπάρχει αύριο.

Και μετά άγγιξε την αιωνιότητα.


Διδάγματα

$
0
0
Σήμερα θα σου πω τι έμαθα χτες: Όταν έχεις προγραμματίσει να κάνεις κάτι σε συγκεκριμένη μέρα, ώρα και διάρκεια (εξαιρείται το σεξ, το αναπάντεχο είναι πάντα πιο ωραίο), μην το αναβάλλεις ή ακυρώνεις, απλά κάντο ακόμα και αν είναι το πιο βαρετό πράγμα του κόσμου.

Χτες, Σαββατιάτικα, είχα ένα σεμινάριο από τις 9 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα. Αλλά αποφάσισα να μην πάω και αντ' αυτού να κατέβω κέντρο να κάνω κάτι ψώνια που ήθελα και να δω και τη φιλενάδα μου που είχα καιρό να τη δω.

Αλλά κάποιος εκεί πάνω (ή και εδώ κάτω τώρα που το ξανασκέφτομαι) χαμογέλασε και είπε "Κοπάνα, κοπάνα; Τώρα θα σου δείξω εγώ για να μάθεις!". Και εκεί που ήμουν σταματημένη μέσα στην κίνηση του κέντρου, ακούω ένα γκαααααααααααπ, το κεφάλι μου τραντάζεται πάνω στο προσκέφαλο (η ζώνη σώζει ζωές να ξέρεις), μου πέφτουν όλα τα πράγματα που είχα μέσα στις θηκούλες κάτω απ' το καντράν κάτω και βλέπω δύο πράγματα: πίσω μου ένα μαύρο αμάξι να έχει βρεθεί στο διαγώνιο και απέναντι αριστερά δύο ζητάδες να λιάζονται και να μας κοιτάνε ατάραχοι.

Καραμπόλαααα... και το πρώτο μου, το παρθενικό ατύχημα. Ευτυχώς δεν χτύπησε κανείς, ευτυχώς δεν έγινε καμιά φοβερή ζημιά στο αυτοκίνητο και ευτυχώς δεν έφταιγα εγώ (γιατί αυτό νομίζω δεν θα μπορούσα να το ξεπεράσω έτσι εύκολα).

Τελικά, επειδή μας πήρε αργά μέχρι να φτάσει η τροχαία και οι ασφαλιστικές των άλλων (γιατί η δική μου θεώρησε καλό επειδή ήταν Σάββατο να έχει το τηλέφωνο κατεβασμένο - ξέρεις πόσο κοστίζουν 2-3 άτομα σε τηλεφωνικό κέντρο; Ίσαμε 380€ μικτά) ψώνια δεν έκανα. Το καλό είναι ότι είδα τη φιλενάδα μου, την οποία την ευχαριστώ που ήρθε αμέσως. Πάντα χρειάζεται να έχεις ένα δικηγόρο εύκαιρο για παν ενδεχόμενο!

Ηθικό δίδαγμα: Κάνε αυτό που έχεις να κάνεις και μην παρεκκλίνεις και πολύ από το πρόγραμμα γιατί απρόοπτα συμβαίνουν. Κάποιες φορές δυσάρεστα!

Από την άλλη σκέφτομαι, αφού ήταν να συμβεί, είτε πήγαινα για μάθημα είτε όχι, πάλι θα συνέβαινε. Είναι σαν τον άλλο που είτε έβγαλε το σκύλο βόλτα για κατούρημα είτε δεν τον έβγαλε, το γκομενάκι πάλι το γνώρισε!

Α στα κομμάτια

$
0
0
Και ξαφνικά λες και άνοιξε ο ασκός της γκαντεμιάς και έπεσε όλος πάνω μου μετά το ατύχημα. Τι κάηκε το πισί μου ενώ ετοιμαζόμουν να δώσω κάτι εξετάσεις και το χρειαζόμουν για να κάνω προετοιμασία, τι αρρώστησα και ήμουν οφφ και πήγα να δώσω εξετάσεις μες στο κρύο με πυρετούς, τι την ώρα που έδινα (και όχι επειδή ήμουν μπροστά, αλλά τα πήγαινα πάρα πολύ καλά) κόλλησε το σύμπαν (διεξάγονταν online) και αναβλήθηκαν για μετά τα Χριστούγεννα, τι κάποια στιγμή μες στη βδομάδα έπρεπε να είμαι σε δύο μέρη ταυτόχρονα γιατί δεν γινόταν αλλιώς (το ένα από αυτά ήταν μια κηδεία), ε άι στα κομμάτια πια! Ξουτ ξουτ από εδώ κακιά ενέργεια! Ξουτ!

Δεν θα έρθει η Πέμπτη; Τα κλείνω όλα και φεύγω a Patrasso για 12 μέρες να ησυχάσει το κεφάλι μου [και να γεμίσει από τις τσιρίδες της 5χρονης ανηψιάς μου που θα την έχω σπίτι και θα παίζουμε όλη μέρα και θα μου λέει και τις ατάκες της από το θεατρικό που ανεβάζουν στο νηπιαγωγείο για τη χριστουγεννιάτικη γιορτή, όπου κάνει ένα γατί (;) και μου φωνάζει κάθε μέρα στο τηλέφωνο "Αρχιμηνιάρ κι αρχιχρονιάρ, ψηλή μου δέντρο-νιαρ νιαρ νιαρ"!] Αμέ!

Ακολουθεί φωτό από γιορτινή Πάτρα. Και μετά μου λες για Βιέννες και Ροβανιέμια!


via


Update: Είναι Κυριακή βράδυ, 16/12/2012 και μόλις τελείωσα το μάζεμα της πλημμύρας από όλο το σπίτι που προξένησε το μόλις χαλασμένο πλυντήριο. Α!  Και ξέχασα να σου πω: Χτες το ψυγείο αποφάσισε να κάνει μόνο του απόψυξη και είχαμε και saturday night flood στο σπίτι. Δεν μπορούσα να τη φάω μόνο το Σάββατο, έπρεπε να γίνει ΚΑΙ την Κυριακή!

Χαμόγελα

$
0
0
Άλλη μια κουραστική μέρα τελείωσε. Στο γραφείο έκλεισα όσες περισσότερες εκκρεμότητες μπόρεσα, αποχαιρέτησα φίλους, αγόρασα βιβλία για το δρόμο και ένα πλεημομπίλ για τη μικρή, έπηξα στην κίνηση, έφτασα σπίτι, έκανα κάτι δουλείτσες, ένα χλιαρό ντους και τώρα...

κάθομαι αναπαυτικά στην καρέκλα μου με ένα ποτήρι κόκκινο ευωδιαστό κρασί στο χέρι και ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό μου. 

Αααααχ, επιτέλους! Οι φετινές χριστουγεννιάτικες διακοπές ξεκίνησαν! 
Εύχομαι σε όλους ηρεμία και υγεία. Και αγάπη!

via


Κι αν του βαστάει του κόσμου ας καταστραφεί. Τουλάχιστον το τέλος θα με βρει με το μωρό αγκαλιά (καρδούλες και αγάπη).

Καλέςγιορτές!

Αγαπόνια παντού

$
0
0
Πάει, έφυγε το 2012, μπήκε το 2013 και τι συμπέρανα αυτές τις μέρες:

1. Είδα πολύ κόσμο να βρίζει το 2012 και να υποδέχεται με ευχές και ελπίδα το νέο χρόνο. Αν θες να σου πάει καλά ο επόμενος χρόνος μη βρίζεις τον προηγούμενο γιατί και τότε τις ίδιες ευχές έκανες και θα σε κυνηγάει το ίδιο κάρμα. Keep calm.

2. Πρώτη φορά που δεν δυσανασχέτησα που τελείωσαν οι διακοπές και έπρεπε να γυρίσω στη δουλειά. Αντίθετα, ένιωσα μεγάλη ευγνωμοσύνη. Ακριβώς επειδή είχα δουλειά να γυρίσω. (Κι ας μου σπάει τα νεύρα η δικιά μου.)

3. Η Αθήνα δεν άδειασε αν και (παρόλο που ήθελα να πω) εγώ έφυγα. Η εθνική ήταν άδεια και η πόλη γεμάτη. Και η Πάτρα ήταν γεμάτη. Καφετέριες.

4. Το ζώδιο μου θα διαπρέψει σε όλους τους τομείς (και όταν λέω σε όλους εννοώ σε όλους). Λιοντάρια του πρώτου, του δεύτερου ΚΑΙ του τρίτου δεκαημέρου ξεχυθείτε στους δρόμους. Φέτος είναι η χρονιά μας!

5. Για να πάρεις κάποιες σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή σου, αλλά και να τις υλοποιήσεις (βασικό), πρέπει να περάσεις μια μεγάλη καταθλιψάρα, να τσακωθείς με όλο τον (αγαπημένο σου) κόσμο για να πάρει μπρος εκείνος ο διακόπτης και να ΤΣΙΚ να πάει στο ΟΝ.

Τέλος αλλά όχι τελευταίο, το 2013 ανάποδα διαβάζεται ErOs.Φέτος θα ερωτευτούμε, οι ερωτευμένοι θα ΞΑΝΑερωτευτούμε και γενικώς στο σύμπαν θα αιωρούνται αγαπόνια, εκατομμύρια αγαπόνια για όλους!

via

Καλή αγαπουλινοχρονιά!

Γράμμα σε ένα παραμελημένο μπλογκ

$
0
0
Αγαπημένο μου μπλογκ

Από το πολύ αγαπόνιο που έχει πέσει τελευταία σε έχω αφήσει και σένα στη μοίρα σου, σε αυτή τη λαμπρή μοίρα που σου έτυχε να έχεις εμένα ιδιοκτήτρια.

Δε θινγκ ιζ (σόρρυ ή μάλλον όχι σόρρυ για το αγγλικό αφού ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσει - και το ελληνικό μου αρέσει για να προλάβω τους έξυπνους) ότι βαρέθηκα ρε μπλογκ. Δεν βρίσκω κανένα ενθουσιασμό στο να κάθομαι να σου γράφω όπως παλιά που ό,τι συνέβαινε ήθελα να το μοιραστώ. Μάλλον γιατί συμβαίνουν διάφορα, τα οποία προτιμώ να τα ζω παρά να τα γράφω. Ή μάλλον γιατί πρέπει να κάθομαι όταν γράφω και από το πολύ το καθισιό έχει ξεχειλώσει ο θεσπέσιος κ.. μου. Και βαρέθηκα να κάθομαι, ήρθε η ώρα να σηκωθώ.

Σε αγαπώ πολύ όμως γιατί είσαι δημιούργημα δικό μου και σε σκέφτομαι πάντα. Θα επανέλθω.

Ήσυχα

$
0
0
Διάβασα μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία ένας ψυχίατρος μιλούσε με το Δαλάι Λάμα και του έλεγε για μία ασθενή του με σοβαρές αυτοκαταστροφικές τάσεις που δημιουργούσαν προβλήματα σ' αυτήν και στους δικούς της. Του έλεγε ότι δεν μπορούσε να το εξηγήσει και όποια θεραπεία και αν δοκίμασε απέτυχε. Έτσι, τον ρώτησε τι θα μπορούσε να κάνει για να αντιμετωπίσει αυτήν την περίπτωση. Ο Δαλάι, αφού το σκέφτηκε, τον κοίταξε, χαμογέλασε και του απάντησε ήρεμα "δεν ξέρω". Τόσο απλά.

Όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για ένα θέμα ούτε μπορείς να προσφέρεις λύση, δεν είναι ανάγκη να δείξεις ότι ξέρεις. Είναι καλύτερα να σωπάσεις παρά να λες ασυναρτησίες που μπορεί να κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Ακολούθησε την πρακτική του σοφού Δαλάι.

Επίσης, αυτή η τάση που έχουμε όλοι μας να προσπαθούμε να εξηγούμε τα πάντα και τα υπεραναλύουμε όλα είναι αιτία πολλών κακών. Συνήθως η πρώτη σκέψη είναι και η σωστή. Όσο αναλύεις ένα θέμα τόσο περισσότερο μπερδεύεσαι. Μην το κάνεις. Καραδοκούν ημικρανίες.


Η μουντίλα

$
0
0
Όταν επί οκτώ τουλάχιστον ώρες καθημερινά βλέπεις στον απέναντι τοίχο αυτό το αριστούργημα:

Ταυροκαθάψια
(σε αντίγραφο προφανώς), γιατί πρέπει ντε και καλά να στο αντικαταστήσουν με ένα πίνακα που απεικονίζει ένα βάζο με παπαρούνες, για να "ξανοίξει" ο χώροςμιας και το συγκεκριμένο "κάδρο" είναι πολύ μουντό; Αφήστε μας στη μουντίλα μας μαντάμ!

Πάθη

$
0
0
Το κορίτσι που διαβάζει είναι εκείνο που

- θα ήθελε να ζει σε κόσμους φανταστικούς

- κάθεται με τις ώρες και να συζητά με τους φίλους για συγγραφείς και ποιητές

- δεν διαβάζει ποτέ στο μετρό γιατί αποσπάται και δεν θυμάται τι διάβασε και αυτό την εκνευρίζει

- ό,τι και να λες, δεν γνωρίζει την πλοκή, αλλιώς δεν θα διάβαζε

- περνάει ώρες ατελείωτες στο βιβλιοπωλείο

- γελάει δυνατά όταν τη ρωτάνε αν διαβάζει άρλεκιν, ενώ κρατάει ένα penguin classic

- τα ράφια της βιβλιοθήκης της κάθε τόσο καταρρέουν από το βάρος

- χρειάζεται άλλες δύο βιβλιοθήκες τουλάχιστον

- καθυστερεί και καλά φτιάχνοντας καφέδες στην κουζίνα, ενώ στην πραγματικότητα κρυφοκοιτάει χαμογελώντας τους καλεσμένους της που στραβολαιμιάζουν προσπαθώντας να διαβάσουν τις ράχες των βιβλίων

- χαίρεται όταν της λένε "έλα ρε! έχεις (διαβάσει) κι αυτό;"

- κλείνουν τα μάτια της, αλλά αρνείται να σταματήσει αν δεν τελειώσει το κεφάλαιο

- σημειώνει την ημερομηνία και τον τόπο αγοράς του βιβλίου

- τη ρωτούν τι βιβλίο να κάνουν δώρο σε άλλους και πέφτει πάντα μέσα

- τελικά δεν εγκλωβίζεται στα βιβλία ούτε αφήνει τη ζωή της να περάσει ζώντας την από μακριά, υποκρινόμενη την ηρωίδα ενός βιβλίου. Η ζωή είναι εκεί έξω!

via

Ωραιότατα

$
0
0


Μόλις πέρασε μια, αυτό που μπορείς να το πεις και, πολύ δύσκολη βδομάδα. Τρομερή κούραση, είχα να νιώσω έτσι από την εποχή που έκανα δεύτερη δουλειά τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα και πήγαινα τις Δευτέρες στην πρωινή δουλειά πτώμα όρθιο, περιφέροντας το σαρκίο μου. Για τους μαύρους κύκλους κάτω από τα πανέμορφα, μεγάλα, μπιρμπιλωτά πράσινα μάτια μου δεν το συζητώ.

Και μετά, λοιπόν, από μια γαμωβδομάδα που έχεις κάνει τα πάντα και έχεις ακούσει τα τέρατα και έχεις δει ΤΑ γλυψίματα γιατί το καθεστώς αλλάζει και μερικοί πρέπει με κάποιο τρόπο να φανούν γιατί είναι και τεμπέληδες και βαριούνται να φανούν μέσω της δουλειάς τους (θα μου πεις και εμείς που δουλεύουμε πραγματικά τι καταφέρνουμε;), έρχεται η πολυπόθητη Παρασκευή. 

Και εκεί που πα να πεις "επιτέλους ήρθε η Παρασκευή, ουφ" εκείνη την ίδια στιγμή, κάποιος σου χτυπάει την πόρτα. "Γεια σου! Με θυμάσαι; Είμαι το Κρυολόγημα. Ήρθα να σου κάνω παρέα να περάσεις και γαμώ το Σ/Κ! Αν θες καλούμε και τον Πυρετό, δεν του είπα να έρθει γιατί δεν ήξερα αν ήθελες. Προς το παρόν έφερα μαζί μου τον Πονόλαιμο, το Βήχα και την Καταρροή." Γαμώ.

Πάω σερνόμενη προς την κουζίνα να δω αν έγινε επιτέλους εκείνη η κοτόσουπα. (όχι, δεν την αυγοκόβω!)

Και πηγαίνοντας προς τα εκεί σκέφτομαι:
- Ευτυχώς, πρόλαβα και έκανα τις pilates μου!
- Πρέπει να επανορθώσω που δεν πήγα στα γενέθλια την Τετάρτη.
- Με έχουν πεθάνει οι κοιλιακοί μου (αλλά μ' αρέσει).
- Ρε συ! Έχω κριθαράκι;
- Τελικά να βγω φέτος καρναβάλι ή μέχρι τότε θα έχω βαρεθεί; 
- Όσα χρόνια και να περάσουν ποτέ δεν θα σταματήσει να με εκπλήσσει με το πόσο ηλίθια είναι.
- Ποιο άλμπουμ του Χατζιδάκι δίνει η Κ την Κυριακή;
- Πάλι μέσα θα μείνω το σουκού. Και αυτή τη φορά δεν θα έχω επισκέψεις...
- Πόση ώρα έχω την κότα στη φωτιά;
- Εκείνος ο 333ος γιατί έφυγε;
- Πεινάω.
- Ας κάνω μια ανάρτηση.

Αγαπουλίνια και μπακούρια

$
0
0
Επειδή ξέρω πόσο πολύ σου αρέσει ο Βαλεντίνος και τα γατάκια, θα ήθελα να σου ευχηθώ με αυτό το λεοπαρδαλοτιγροκαρδουλογατουλίνι που μασουλάει την αγάπη.





Και αυτό είναι για αυτούς που γκρινιάζουν για τη σημερινή ημέρα:


Happy Valentine´s day βρε!

Τη δική μου άποψη την έχω πει εδώ.

Μетеорит

$
0
0
Όταν ξεκίνησα να οδηγώ φοβόμουν πάρα πολύ. Υπερβολικά πολύ. Και τώρα φοβάμαι τόσο όσο χρειάζεται για να προσέχω και να μην στουκάρω πουθενά. Τότε όμως ο φόβος που ένιωθα ήταν το κάτι άλλο. Φοβόμουν μήπως χτυπήσω κανέναν ή μήπως κάνω το αυτοκίνητο ζελατίνα, αλλά κυρίως φοβόμουν ότι θα σκοτωθώ. Ήμουν τόσο υπερβολική που ένας φίλος μου με κορόιδευε και μου έλεγε "Πρόσεχε! Μην βγαίνεις από το σπίτι γιατί μπορεί να πέσει ένας μετεωρίτης πάνω στο κεφάλι σου και να σε σκοτώσει!"

Και χτες συμβαίνει αυτό:

via

... 

Τα 11 αλλιώς

$
0
0
H Love addictθέλει να της πω 11 πράγματα για μένα για να με γνωρίσει καλύτερα. Έχω πει στο παρελθόν διάφορα και θα σου βάλω homework να μπεις στα αρχεία του Koueendom, κυρίως από τον Ιούνιο-Μάιο του 2012 και πίσω γιατί τότε είχα δημιουργικό οίστρο στα κείμενά μου. Τώρα, δυστυχώς για εσένα και όλο το υπόλοιπο κοινό μου, τον έχω αλλού. Διάβασε και τα πιο πρόσφατα από το καλοκαίρι και δώθε για να δεις το πριν και το μετά.

Τα 11 πράγματα θα τα πω, μάλλον τα 11 τραγούδια θα πω. Μιας και είναι επίκαιρο, θα μιλήσω για τα 11 τραγούδια της Eurovision που είναι τα πιο αγαπημένα μου και γιατί. Σημείωσε ότι το "αγαπημένο" δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη μουσική, αλλά με τις αναμνήσεις που μου έχει δημιουργήσει. Ξεκινάμε με χρονολογική σειρά, από το 2004 και μετά (εξαιρούνται τα δύο τελευταία που τα υπερλατρεύω και τα ακούω συνέχεια και μπήκαν με σειρά προτεραιότητας).

11. Κωνσταντινούπολη 2004 - Sakis - Shake it (Ελλάδα)
Ρουβίτσα δεν ήμουν ποτέ. Έγινα το 2004, στα 23 μου χρόνια. Μάτι που γυαλίζει, κοιλιακοί που χαμογελάνε, μπουτάρες και κρόσια.

10. Κωνσταντινούπολη 2004 - Athena - For real (Τουρκία)
Για το χορό που ρίξαμε εκείνο το βράδυ στο στέκι μετά τη Eurovision. Τα ποτήρια είχαν συντονιστεί μαζί μας και τα ποτά χοροπηδούσαν. Και τώρα πάλι που το ακούω χτυπιέμαι μόνη μου στο σπίτι. Μόνο που χοροπηδάει το σούπερ σπέσιαλ τσάι με μέλι, λεμόνι και κονιάκ που πίνω λόγω λαιμού.

9. Αθήνα 2006 - Virginie Pouchain - Il était temps (Γαλλία)
Ναι, ναι ξέρω. Άκυρο. Εκείνη τη Eurovision την είδα (μόνο - δεν την άκουσα) σε ένα άκυρο σπίτι, ενός άκυρου συμμαθητή μου απ' το σχολείο που ξαναβρεθήκαμε μετά από χρόνια (και ξαναχαθήκαμε μετά από εκείνο το βράδυ), με κάτι άκυρες τύπισσες στην παρέα που όλο το βράδυ δεν το έκλεισαν το ρημάδι. Ούτε μισό τραγούδι δεν κατάφερα να ακούσω. Σε κάποια στιγμή απομονώθηκα από το περιβάλλον, βγήκα από το σώμα μου, μπήκα μέσα στην τηλεόραση και άκουσα αυτό. Και φυσικά μου άρεσε, αφού δεν είχα ακούσει τίποτα άλλο εκείνο το βράδυ. Και ας μην ξέρω γαλλικά. Όταν τελείωσε λέω στην καλή μου τη φιλενάδα "Φιορ, σήκω. Φύγαμε." Και εκείνη στην ίδια φάση με μένα, υπέμενε το άκυρο μαρτύριο. Σηκωνόμαστε, πάμε στο φίλο να τον χαιρετήσουμε και στην πόρτα του φωνάζω "Άντε, ιλετετάν!" (εκ του Il était temps) χαιρετώντας όπως η συναδέλφισσα η Ελίζαντεθ, βασιλικά στρίβοντας την παλάμη από τον καρπό. Έκτοτε στην παρέα χαιρετιόμαστε μεταξύ μας λέγοντας Ιλετετάν (αντί για γεια ας πούμε), κουνώντας έτσι το χέρι. Για συντομία λέμε και Ιλέ!

8. Βελιγράδι 2008 - Boaz - The fire in your eyes (Ισραήλ)
Η πρώτη Eurovision που είδα με τον καλό μου. Τα 'χαμε δεν τα 'χαμε δύο βδομάδες, καταλαβαίνεις: αγκαλίτσες, αγαπούλες, the fire in your eyes and you come with me κι έτσι. Εγώ μες στον έρωτα, καταλαβαίνεις τι έπαθα όταν άκουσα αυτή τη φωνάρα. Ούτε καν πρόσεξα τα γκομενάκια από πίσω (ποιος; εγώ!). Από την επόμενη μέρα αυτό μπήκε στο mp4 μου όπου παραμένει ακόμα και σήμερα. Για κάποιο λόγο, μου αρέσει να το ακούω όταν ταξιδεύω.

Παρένθεση: (Το 2008 είχε φοβερά τραγούδια. Ή εγώ μάλλον ήμουν πολύ ερωτευμένη.)

7.Βελιγράδι 2008 - Laka - Pokusaj  (Βοσνία & Ερζεγοβίνη)
Ίδια φάση με πάνω (ίδια φάση και για τα επόμενα δύο τραγούδια που ακολουθούν - μη λέμε πάλι τα ίδια). Κομματάρα στα πρώην σερβοκροάτικα, νυν βοσνιακά (ίδια με τα σέρβικα, αλλά και πάνω κάτω με τα κροάτικα), γλώσσα που λατρεύω, μουσική λίγο παιδική και λίγο φευγάτη και λίγο ονειροπόλα και λίγο ελπιδοφόρα. Παρουσίαση ό,τι να 'ναι, λεπτομέρειες. "Θα προσπαθήσω να σε φιλήσω κι εσύ θα κάνεις σαν τρελή." λέει στο ρεφρέν. Νταξ. Έρωτας.

6. Βελιγράδι 2008 - Deep Zone & Balthazar - DJ, please take me away (Βουλγαρία)
Η συμμετοχή της Βουλγαρίας που πήγε άπατη. Όταν το ακούσαμε ανεβήκαμε στο κρεββάτι και αρχίσαμε να χορεύουμε σαν τρελοί. Αυτός ο συνδυασμός ψευτορέγγε με ψευτορέιβ, μας θύμισε Prodigy που λατρεύουμε και οι δύο, από πολύ πολύ μακριά βέβαια. Στενοχώρια που δεν πέρασε στον τελικό.

5. Βελιγράδι 2008 - Dima Bilan - Believe (Ρωσία)
Μόνο και μόνο για το βιολιστή πίσω που τα δίνει όλα και χτυπιέται σαν να μην υπάρχει αύριο. Για κανέναν άλλο λόγο. Ούτε καν για τον Πλιούσενκα.

4. Μόσχα 2009 - Marko Kon & Milan Nikolic - Cipela (Σερβία)
Αυτός ο απίθανος τύπος με το "παλιό του το παπούτσι - moja stara cipela" (πρώτος στίχος) δεν τα κατάφερε να πάει τελικό. Τον έφαγε ο Σάκης! Αυτό για τον κλασικό σέρβικο ήχο και για τα ΑΠΙΘΑΝΑ 8μπιτα γραφικά που θυμίζουν μπλιμπλίκι 80ίλα.

3. Μόσχα 2009 - Alexander Rybak - Fairytale (Νορβηγία)
Για το βλέμμα του βλαμμένου και το λαμπερό χαμόγελο. Γιατί είναι αγαπουλίνι και γούτσου γούτσου. Και για το κακόμοιρο το δοξάρι που του άλλαξε τα φώτα.

2. Μπακού 2012 - Loreen - Euphoria (Σουηδία)
To 2o αγαπημένο μου τραγούδι. Από πέρυσι κάθε μέρα παίζει στο mp4. Θα μπορούσα να αφιερώσω ανάρτηση για σημειωτική ανάλυση της κίνησής της στίχο με στίχο. Θεάρα, φωνή, στήσιμο, μαλλί, στίχοι. Αγάπη, αισιοδοξία, ευτυχία, έρωτας = Ευφορία. (Και μη μου πεις τη μαλακία λογοπαίγνιο "αυτοί euphoria, εμείς εφορία", ΕΛΕΟΣ!). Επίσης, 5 Eurovision μετά, χορεύαμε το ίδιο ερωτευμένοι.

1. Φινλανδία 2007 - Marija Serifovic - Molitva (Σερβία)
Φωνάρα και τραγουδάρα και την αγαπώ. Και είχε και τα @@@ να βγει με αυτό το στήσιμο. Υπόκλιση.

Bonus:Βελιγράδι 2008 - Sebastien Tellier - Divine (Γαλλία)

Γιατί ΈΤΣΙ!


Τσουρέκια

Τι νέα;

$
0
0



Καρναβάλι και άνοιξη. 
Και άντε μετά να έχεις μυαλό για κάτι άλλο!

Και γενικώς

$
0
0
Και μετά το μουσικοχορευτικοφωτογραφικό διάλειμμα προχωράμε με μικρές σοφίες που μου έμαθε τελευταίως η ζωή:


- Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται (το -ται με άλφα γιώτα).

- Προτού «πηδήξεις» εύκολα στην πρώτη πιθανή λύση, σκέψου λίγο παραπάνω και βρες εναλλακτικές να ‘χεις καβάτζα.

- Μην ξεκινήσεις γιόγκα αν δεν είσαι έτοιμος πνευματικά. Και αν είσαι 20 κιλάπάνω από το κανονικό.

- Φραπέ. Ξεκίνα γυμναστική και όλο σου το είναι θα ανακατευτεί. Με την καλή έννοια.

- Αναπνοές. Σημαντικό. Στην εκπνοή βάζε μέσα την κοιλιά. Ηρεμία και κοιλιακοί ταυτόχρονα.

- Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή. Η μεγαλύτερη. Αρκεί να διοχετεύεις την ενέργειά σου αλλού για να μη σκας.

- Όπου ακούς πολλά γκομενικά, κράτα μικρό καλάθι. Συνήθως δεν συμβαίνει τίποτα. Όχι ότι σου πέφτει λόγος, αλλά δεν είναι και ωραίο να σε δουλεύουν μπροστά στα μάτια σου. Και τα αφτιά σου. Βαρετό.

- Αν είσαι πεντάχρονο λες τη Φατμαγκιούλ Φαρμαγκιούρ και όλοι γελάνε. Αλλά πού να ξέρουν οι μεγάλοι. Τόσα φαρμάγκια έχει πιει η Φαρμαγκιούρ, δεν το βλέπουν; Επίσης η χειρότερη βρισιά που σου περνάει από το μυαλό να πεις στον άλλο είναι «γκαρσόνα Δού!» και «καρΟσούργελο!» εκ του καρά-σούργελο (το μεγάλο σούργελο). Το «κυρία πιτσιρό» το έλεγες παλιότερα, τώρα μεγάλωσες.


Τραγουδάκι:


Τι ωραία

$
0
0

Την Καθαρά Δευτέρα το απόγευμα έφαγα μίρλα από την αγαπημένη μου Α., η οποία μπαίνει στο μπλογκ μία φορά το μήνα και διαβάζει όλες τις τελευταίες μου αναρτήσεις. Αυτό το μήνα βέβαια (όπως και τον προηγούμενο και τον προ-προηγούμενο κ.λπ.) δεν βρήκε και πολλά πράγματα να διαβάσει. Λίγα κειμενάκια κι αυτά κούτσικα. Της είπα ότι κάποια στιγμή θα επανέλθω, αλλά πού; Ξεκινάω πάλι σεμινάριο από αύριο (ο χειμώνας των σεμιναρίων ήταν αυτός, δεν προλαβαίνω να τελειώσω το ένα, ξεκινάω το επόμενο), οπότε Α. μου λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω... τουλάχιστον υπάρχουν 5754 σχόλια (πραγματικό νούμερο) να 'χεις να διαβάζεις. Επίσης να βρεις το κείμενο "Λευτεριά στον Κουικάρα" να το αναδημοσιεύσω να γίνει χαμός. (Η Α. είναι δημοσιογράφος και γράφει και δικά της κείμενα.)


Και μετά από τη μεγάλη αυτή εισαγωγή, ξεκινάμε. Τι κάνεις; Πώς τα πέρασες το τριήμερο; Εγώ φανταστικά, τόσο καλά είχα να περάσω χρόνια. Το ταξίδι μου ξεκίνησε ανέλπιστα καλά, κάτι η τύχη (κυρά-τύχη, εκείνο το τζόκερ που λέγαμε; στείλτο λίγο γρήγορα σε παρακαλώ, έχουμε και έξοδα), κάτι η βλακεία του κόσμου και έφυγα ντουγρού για Πάτρ(ιδ)α μια ώρα αρχίτερα την Παρασκευή (στην κυριολεξία).




Βγήκα καρναβάλι (δηλ. σε γκρουπ στην παρέλαση σε περίπτωση που δεν ξέρεις τι σημαίνει), χόρεψα, διασκέδασα, λύσσαξα, ήπια, δεν έβαλα κώλο κάτω, έφαγα το κρύο της αρκούδας (εκείνη τουλάχιστον έχει και γούνα, εγώ μόνο λίπος - τι να σου κάνει), με δυο λόγια πέρασα φα-ντα-στι-κά! Την Κυριακή ψιλοκατέρρευσα και πήγα σχετικά νωρίς για ύπνο, πράγμα που μου έδωσε το μεγάλο αβαντάζ του "ξυπνάω σε φυσιολογική κατάσταση την Καθαρά Δευτέρα και πάω να χλαπακιάσω ντολμαδάκι και να πετάξω αετό χωρίς πονοκέφαλο". 




Ωραία ήταν και τη Δευτέρα, φάγαμε πάλι κρύο γιατί είχαμε τη φαεινή ιδέα να κατέβουμε στην παραλία να τον πετάξουμε τον αετό που δεν έχει σύρματα και καλά, ευτυχώς που φορούσα εκείνο το αντιανεμικό μπουφάν που έχω για τη θαλαμηγό και κάπως την πάλεψα.

Και σήμερα γύρισα σπίτι και στην πραγματικότητα δυστυχώς, αλλά δεν πτοούμαι, ξανάρχεται τριήμερο (το οποίο και θα περάσω στο γυμναστήριο γιατί εκείνο το χταπόδι με τα μακαροτσίνια της βασιλοθείας και το πιλάφι με τις γαρίδες της βασιλομήτωρος παραήταν θανατηφόρα!)


ΥΓ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά του group 120 (και ειδικά στο γιάννη το μαύρο που τον λατρεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου). Ήταν όλα εκπληκτικά! Η στολή, το άρμα, το κόνσεπτ, η συμμετοχή στον κρυμμένο θησαυρό (έστω και από μακριά για μένα), το πάρτυ το Σάββατο, το κέφι και όλο αυτό το μαγικό πράγμα. Θα τα ξαναπούμε καρναβαλικώς του χρόνου!

Ξεσκόνισμα

$
0
0
Είδες που λένε "όποιος βαριέται να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει"; Ή κάτι τέτοιο. Έχω διάβασμα. Και φυσικά με έπιασε νοικοκυροσύνη. Σήμερα. Που έχω διάβασμα. Καλά μη φανταστείς, ένα παλιό σκληρό προσπαθώ να ξεσκαρτάρω, τον πρώτο μου συγκεκριμένα που χρονολογείται από το 2001 και ήταν ενεργός μέχρι το 2008. Τότε αποσύρθηκε γιατί πήρα το λάπτοπ και το ντέσκτοπ μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τόσο δεύτερη που το έχω παρατήσει στο σπίτι ενός φίλου που τον επισκευάζει τα τελευταία πέντε χρόνια. Το δίσκο όμως τον κράτησα. 

Και μετά από χρόνια σήμερα είπα να τον συνδέσω να δω τι στο καλό έχει μέσα. Θα το έκανα ταυτόχρονα με μια παρουσίαση που πρέπει να ετοιμάσω. Ναι καλά. Το powerpoint ακόμα ανοιχτό είναι στο background και μου λέει "Click to add title". Τόσες ώρες τώρα εξερευνώ το δίσκο. Και τι ανακάλυψα:
- Μουσική. Πολλή μουσική. Τόση πολλή μουσική και από όλα τα είδη (και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα) που αν προσθέσω και τη μουσική που έχω στο λάπτοπ βγάζω άνετα γύρω στα οχτώ καλοκαίρια ντισκτζόκει σε νησί από Μάιο-Οκτώβρη για πλάκα. Πρέπει να κάνω κάτι όμως με τα τωρινά τραγούδια γιατί λόγω έλλειψης χρόνου έχω μείνει πίσω και έχω να προσθέσω τραγούδι στο κινητό, mp4, υπολογιστή κανά δίχρονο τώρα. 
- Κάποτε ήθελα να γίνω γραφίστας. Αντ' αυτού έγινα εκείνη η σπαστικιά που παραγγέλνει στο γραφίστα και έχει και άποψη. Ατέλειωτα σκίτσα φτιαγμένα με windows paint παρακαλώ και με ποντίκι με μπίλια, το οποίο κόλλαγε και έφευγαν οι γραμμές όπου να 'ναι και έτσι δημιουργούσα art. Αγαπημένο θέμα, τι άλλο, η Koueen. Από τότε υπήρχε. Η Koueen και όλο το σπιτικό της. Η κουζίνα της Koueen, το δωμάτιο της Koueen, το μπάνιο της Koueen, το τζακούζι της Koueen. Και όλα εννοείται pop αισθητικής με περίεργα ελλειπτικά σχήματα και πολύχρωμα τετράγωνα με τελείες ντεγκραντέ. 
- Εργασίες από το πανεπιστήμιο. Τις διάβασα και αισθάνθηκα περήφανη και περίεργη. Πού σκατά τα έβρισκα όλα αυτά και τα έγραφα; Η βασίλισσα της παπάτζας.
- Φωτογραφίες. Προϊστορία. Στην παραλία, στο ροκάδικο (πήγαινα και σε τέτοια μικρή, δεν ήμουν πάντα φλώρος), στην Achaia Clauss, στο Ρίο, στο Μοναστηράκι, στις 6/12/2007 - η μέρα που γεννήθηκε το κορίτσι μας (έπεσε κλάμα εδώ).

Πολλές αναμνήσεις. Κάθε τραγούδι, κάθε εικόνα, κάθε φωτογραφία, κάθε αρχείο. Μου φαίνεται ή ο χρόνος τρέχει υπερβολικά γρήγορα; Μάλλον θα πρέπει να βιαστώ για εκείνη την παρουσίαση.


Viewing all 69 articles
Browse latest View live




Latest Images